Бичлэг
хэрвээ би намрийн хагдрах навчис байсан бол
хэний өлмийд очиж унах байсан бол
хэрвээ би хээрийн цагаан цэцэг байсан бол
хэний хөл дор гишгэгдэх байсан бол
бүсгүй хүн болж төрсөн болохоороо би
бүлээн нулимсаа нууж унагдагын
бүсгүй заяанд төрсөн болохоороо
бодол хүсэл минь зүрхээ даган лугшидаг юм.
би бодлоороо арагдаж бичсэн шүлгээ
болзооныхоо газар чамд үлдээгээд явлаа хайрт минь
а
гэх
дээ
чи өөрөө болзсон газраа
товолсон цагтаа гэж хэлээ биз дээ...
тэгээд...!?
шаараап....
хүлээгээд хүлээгээд ирээгүй биз дээ чи !
үгүй андуурчиж, би...
а гэхд эээ
цаг нь болоогүй учирал-ын төлөө, учирал дангаараа багаданадаа учирлуудын төлөө цагаасын эрт хагдрах хэрэггүй цэцэгхэн минь...
намайг харалдаа миний өмнө л хагдарч уналдаа навч минь
би хэдийвээр зам цэвэрлэгч ч гэлээ заяаны хань байгаач гэлээ өлгөөд л авна шүү үнэдээ...
за за жаахан ч гэлээ хөгжилтэй,
магадгүй гэдэг ганцхан үгний цаана өчүүхэн ч гэсэн итгэлтэй байгаараа
магадгүй бурхан мэт шүтэж хайрлах хүнтэйгээ удахгүй учирах биздээ